მათხოვარი-შებრალება და გმირი-სამართლიანობა
ღვთის შებრალება მეუბნება, რომ მის გარეშე არაფერი შემიძლია. ღვთის სამართლიანობა მეუბნება, რომ მან უკვე მომცა უნარი გავხდე ის, რაც გულწრფელად, მთელი გულით მინდა, რომ გავხდე. ღვთის სამართლიანობა არა მხოლოდ იმას მომცემს, რაც მისი წყალობით მინდა რომ მქონდეს, არამედ ასევე მომცემს უნარს, გავხდე ისეთივე სრულყოფილი, როგორიც თავად ღმერთია.გმირი ჩვენში შესთხოვს ღვთიურ სამართალს. მათხოვარი ჩვენში ღვთიურ შებრალებას შესთხოვს. გმირმა ჩვენში მშვენივრად იცის, რომ, როდესაც ღმერთი გამოავლენს თავის სამართლიანობას, გმირი მალე შეძლებს უსწრაფესზე უფრო სწრაფად გაიქცეს და უბრძენესზე უფრო ბრძენი გახდეს. ღმერთი მასზე გადმოღვრის თავის საუკეთესოთა შორის საუკეთესო სიმაღლეს-მზრუნველობას და აღტაცებას-სიყვარულს. მაგრამ თუ გმირები არ ვართ, მაშინ იმისთვის, რომ გაგვხადოს ჩვენ დიადები, კეთილშობილები და ღვთაებრივები, ღმერთი მუდმივად გვაღვრის თავის შებრალებას.
მათხოვარი ჩვენში ასევე სიზარმაცის განასახიერებაა. ის მათხოვრობს, მაგრამ მოკლე ხნით; შემდეგ საბოლოდ ნებდება. მას არა აქვს საჭირო სიმტკიცე, მუდმივად თხოვდეს. მათხოვარს ჩვენში ღმერთისგან სურს მხოლოდ შებრალება - უპირობოდ. ღმერთს შეუძლია მათხოვარს ჩვენში უბოძოს თავისი უპირობო მზრუნველობა და სიყვარული, მაგრამ, როგორც კი ჩვენ მას მივიღებთ, დიდი ალბათობაა იმისა, რომ არ დავაფასებთ, რადგან უპირობოდ მოგვცეს. როდესაც ღმერთი უპირობოდ აკეთებს რამეს, ადამიანი კი თითს არ ანძრევს, რომ ეს დაიმსახუროს, მაშინ ადამიანი ამას არ აფასებს. ამიტომ ღმერთი ყოველთვის ჩვენგან რაიმის გაკეთებას ელოდება - ცდას, ვედრებას - რათა მისი ნაბოძები დავაფასოთ. ღმერთს შეუძლია ყველაფერი მოგვცეს, რაც არ უნდა ვისურვოთ, რაც არ უნდა დაგვჭირდეს, მაგრამ სწორედ ჩვენ თვითონ არ ვიქნებით კმაყოფილები მანამ, სანამ არ შევიტანთ მცირე წვლილს ღვთის კოსმიურ გეგმაში.
ღმერთს მხურვალედ სურს, რომ ერთხელაც მათხოვარმა ჩვენში შეწყვიტოს მათხოვრობა და ღვთაებრივი გმირივით, უზენაესი გმირივით, არჩევნის გაკეთება დაიწყოს, რომელმაც იცის, რა სურს და ამის მისაღწევად უყოყმანოდ შეწირავს მსხვერპლად თავის სხეულს, ვიტალს, გონებას, გულს და სულს. ჩვენ სამუდამოდ მათხოვრებად არ უნდა დავრჩეთ. ჩვენი პირდაპირი მოვალეობაა, ღვთაებრივ გმირებად ვიქცეთ და უზენაესი გმირობის ცხოვრებით ვიცხოვროთ. რა არის უზენაესი გმირობა? უზენაესი გმირობაა, შეუჩერებლად და უპირობოდ გავცეთ საკუთარი თავი ისე, რომ ღმერთს შეეძლოს საკუთარი თავის აღსრულება ჩვენში და ჩვენი მეშვეობით ისე, როგორც მას სურს. როდესაც ის საკუთარ თავს აღასრულებს ისე, როგორც მას თავად სურს, ეს ნიშნავს, რომ ის ათავისუფლებს, აღასრულებს და უკვდავყოფს თავის გაფართოებად და მზარდ კოსმიურ რეალობას.
