მოლოდინი
მოლოდინი იმედგაცრუებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მსურს ვფლობდე მსოფლიოს. მოლოდინი იმედგაცრუებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მსურს მსოფლიოზე გაბატონება. მოლოდი იმედგაცრუებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა მსურს მსოფლიო დაემორჩილოს ჩემს ნებას.მოლოდინი შეიძლება გამართლებული იყოს, როცა მიყვარს მსოფლიო და მსურს, რომ მსოფლიომ თავისი გული-მადლიერება შემომთავაზოს. მოლოდინი შეიძლება გამართლებული იყო, როცა ღმერთს ვევედრები მსოფლიოს გაუმჯობესებაზე, გარდაქმნაზე, გასხივოსნებაზე და მსურს, რომ მსოფლიომ გული-მადლიერება შემომთავაზოს. მოლოდინი შეიძლება გამართლებული იყოს, როცა მე გულწრფელად, ერთგულად და უანგაროდ ვცდილობ ავამაღლო დედამიწის ცნობიერება ჩემი შესაძლებლობებიდან გამომდინარე და მსურს, მსოფლიომ გული-მადლიერება შემომთავაზოს.
მოლოდინი კმაყოფილებაა, როდესაც მე ერთგულად, ზეშთაგონებულად და უპირობოდ ველოდები ღვთის რჩეულ საათს, რომელიც გამათავისუფლებს, გამასხივოსნებს, გარდამქმნის, სრულმყოფს და ასრულებას მომიტანს. მოლოდინი კმაყოფილებაა, როდესაც ჩემი გულის იდუმალ სიღრმეებში ვგრძნობ, რომ ღმერთი არა მხოლოდ ჩემი უმაღლესი უფალია, აბსოლუტური უზენაესი, არამედ ჩემი მეგობარი, ჩემი მარადიული და ერთგული მეგობარია. მოლოდინი კმაყოფილებაა, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ვიცი, რომ შინაგან სამყაროში ღმერთმა ჩემთვის ყველაფერი გააკეთა. ეს ჩემი აღმოჩენა ჩემ მის მიმართ რწმენაზეა დაფუძნებული, არა იმიტომ, რომ ის ჩემთვის თავად სიყვარულია, არამედ იმიტომ, რომ შევიცანი უსასრულოდ უფრო მნიშვნელოვანი რამ: რომ ღმერთი, ჩემი უზენაესი უფალი, ჩემი მარადიული მეგობარი ყველაფერს აკეთებს ჩემში და ჩემი მეშვეობით. ის აფართოებს და ავრცელებს მის საკუთარ კოსმიურ ხილვას ჩემში და ჩემი მეშვეობით. როდესაც ვაცნობიერებ იმას, რაც მან გააკეთა ჩემთვის და რასაც წარმოადგენს ჩემთვის, ჩემი ცხოვრება იძენს ზეშთაგონებულ მიზანს და ნაყოფიერ აღტაცებას.
როდესაც რაიმე მიზნისთვის მე ჩემში ადამიანით ვსარგებლობ, ჩემი მოლოდინი იმედგაცრუებად იქცევა. როდესაც რაიმე მიზნისთვის მე ჩემში ღვთაებრიობით ვსარგებლობ, მაშინ ჩემი მოლოდინი გამართლებულია. მაგრამ თუ რამეს ვასრულებ ჩემი უზენაესი უფლის, ჩემი მარადიული მეგობრის დახმარებით, ჩემი მოლოდინი კმაყოფილებაა, რადგან ჩემი მოლოდინი მისი სინითლე-ხილვაა, ჩემი კმაყოფილება კი მისი აღტაცება-რეალობაა. ისინი ერთი და განუყოფელია.
