მე მსურს ვიყო თავისუფალი
მე მსურს ვიყო თავისუფალი შფოთისგან, შიშისა და ეჭვისგან. შფოთი ანელებს ჩემს სიჩქარეს, ჩემს შინაგან სიჩქარეს. შიში ძალას მართმევს. ეჭვი მწამლავს. მე მჭირდება სიჩუმე შფოთის სანაცვლოდ. მე მჭირდება სიმამაცე ჩემი შიშის სანაცვლოდ. მე მჭირდება რწმენა ჩემი ეჭვის სანაცვლოდ. ჩემი სიჩუმე ჩემი დარწმუნებულობაა და ღვთის რწმუნებაა. ჩემი სიმამაცე მოემსახურება ღმერთს-ადამიანს მთელ სამყაროში. ჩემ სიმამაცეს ეყვარება ღმერთი-ადამიანი შიდა სამყაროში და გარე სამყაროში. ჩემი რწმენა დააჩქარებს არა მხოლოდ ჩემ მოგზაურობას, არამედ ყველა გულწრფელი მაძიებლის მოგზაურობას; რადგან ჩვენ ერთნი ვართ, განუყოფლად ერთნი. ჩემი რწმენის ძალა მათ გააძლიერებს, და მათი რწმენის ძალა მე გამაძლიერებს.მე მსურს ვიყო თავისუფალი არაგულწრფელობისგან, დაურწმუნებლობისა და უსუფთაობისაგან. არაგულწრფელობა მაშორებს უფლის სიდიადისგან. დაურწმუნებლობა მაშორებს უფლის უსაზღვროებისგან. უსუფთაობა მაშორებს უფლის სიახლოვისგან. გულწრფელობა ჩაანაცვლებს ჩემ არაგულწრფელობას. დარწმუნებულობა ჩაანაცვლებს ჩემ დაურწმუნებლობას. სისუფთავე ჩაანაცვლებს ჩემ უსუფთაობას. ჩემი გულწრფელობა მე დამიცავს; ის ყოველთვის მიხსნის შიდა და გარე ნგრევისგან. ჩემი დარწმუნებულობა მაგრძნობინებს, რომ ჩემი საწყისი, ჩემი საყვარელი უზენაესი, ყოველთვის ჩემთვისაა, ჩემთვისაა, ჩემთვისაა. რასაც არ უნდა ვაკეთებდე, რასაც არ უნდა ვამბობდე, ის მარად ჩემთვისაა. ჩემი სისუფთავე საშუალებას მომცემს ყოველწამს ვესაუბრო მას, ვიმღერო მასთან და ვითამაშო მასთან აქ, იქ და ყველგან.
მე მსურს ვიყო თავისუფალი ნებისმიერი თავის მოტყუებისგან, თავის გამოჩენისგან, საკუთარი თავის ექსპლუატაციისგან. მე საკუთარ თავს აღარ მოვახვევ მკაცრ ასკეტიზმს, რადგან ეს არასწორი გზაა. მე აღარ დავანახებ სამყაროს ჩემ ოცნებას-უვიცობას. მე აღარ გავუწევ ექსპლუატაციას საკუთარ თავს. მე უკვე ვუწევდი ექსპლუატაციას ჩემი საყვარელი უზენაესის შებრალებას. მე უკვე ვუწევდი ექსპლუატაციას სამყაროს უზომო მოთმინებას. მე უკვე ვუწევდი ექსპლუატაციას ჩემ სუსტ უმწეობას. მაგრამ მე ღმერთს ექსპლუატაციას აღარ გავუწევ, მე სამყაროს ექსპლუატაციას აღარ გავუწევ, მე საკუთარ თავს ექსპლუატაციას აღარ გავუწევ.
მე მსურს ვიყო თავისუფალი იმისგან, რასაც წარმოვადგენ გარე სამყაროში და იმისგან, რასაც წარმოვადგენ შიდა სამყაროში. ახლა გარე სამყაროში უიმედო იმედი ვარ, შიდა სამყაროში კი - უნაყოფო დაპირება. მე მინდა გარდავქმნა ჩემი იმედის სამყარო რეალობის სამყაროდ, იმ რეალობის, რომელიც თავად ასრულებაა. მე მინდა გარდავქმნა ჩემი უნაყოფო დაპირება ნაყოფიერ მოქმედებად. ამის გაკეთება შესაძლებელია მხოლოდ უძილო შიდა ვედრების ძალით. მე შემიძლია ვზარდო ჩემი შიდა ვედრება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მე ჩემ საყვარელ უზენაესს ვთავაზობ ყველაზე ძვირფასს იმისგან, რაც თვითონვე მიბოძა თავისი უსასრულო სიუხვიდან, და ეს ყველაზე ძვირფასი რამ ჩემი მადლიერი გულის პაწაწინა ალია.
